Eindelijk was het zo ver, eindelijk stemde mijn moeder in met mijn wens om op zangles te gaan. Een daar zat ik dan, samen met mijn moeder op de bank, bij de eerste proefles. Nu, zit ik elke week op die bank, en elke week heb ik er weer even veel zin in. Elke les is weer een klein feestje, het is erg gezellig maar ook leerzaam.
Ik wist niet dat er zoveel te leren was over zang, en wat er allemaal mee te maken heeft! In de les doen we veel verschillende dingen, en als Carolien vraagt waar ik zin in heb, heb ik daar meestal geen antwoord op, er is ook zoveel leuks. We doen ontspannende dingen, met of zonder klank, maar ook veel technische oefeningen. Als ik iets niet helemaal snap, weet ze het toch zo uit te leggen dat ik het begrijp zonder dat mijn hoofd ontploft van de technische termen, zodat ik weet wat ik nou precies aan het doen ben (of juist niet). Daarnaast zingen we ook veel liedjes, maakt niet uit wat, of het nou een klassiek Italiaans stuk is of een Duits slaapliedje, het kan allemaal.
Het is natuurlijk heel belangrijk dat je het ook een beetje naar je zin hebt, want iets leren als je het eigenlijk allemaal stom vind, heeft weinig zin. Gelukkig is het altijd gezellig bij Carolien, ik kan over alles met haar babbelen, waardoor we soms de tijd een beetje vergeten. Ook geeft ze bij elke oefening een duidelijke feedback waar je iets mee kan. En als ik iets niet helemaal goed doe, dan helpt ze me daar mee, want niemand kan alles meteen goed doen! Daarnaast mag je gewoon voluit gapen, wat ik persoonlijk erg fijn vind omdat ik daar erg goed in ben.
Dat ene uurtje in de week is toch wel een van de hoogtepuntjes van mijn week. Het is leuk, ontspannend en leerzaam, want ja, ik heb al zoveel dingen geleerd maar er is nog veel meer te leren. En dat, doe ik elke week met veel plezier.
Evelien Driesen